ไม่มีสมอง ไม่มีหัวใจ

แมงกะพรุนเป็นสัตว์ที่แปลกที่สุด แต่ไม่ใช่แปลกเพราะมันซับซ้อนที่สุด แต่เพราะมันมีชีวิตที่เรียบง่ายที่สุด อยู่ง่ายที่สุด มันจึงแทบไม่ต้องปรับตัวอะไรเลยตลอด 600 ล้านปีที่มันอยู่มาบนโลก และในโลกทุกวันนี้ก็มีสัตว์ไม่กี่ชนิดที่หน้าตาหยุดนิ่งมาตั้งแต่ยุคดึกดำบรรพ์

อยู่มานานขนาดนั้น แล้วมันอยู่ไปทำไม?

สิ่งมีชีวิตหลายๆ อย่างนั้นอาจไม่จำเป็นต้องมีประโยชน์อะไรก็ได้ แต่แมงกะพรุนก็เป็นส่วนหนึ่งของระบบนิเวศน์ในทะเล ในฐานะผู้ล่าและผู้ถูกล่า มันกินสิ่งมีชิวิตเล็กๆ ตั้งแต่แพลงตอนไปจนถึงปลาตัวเล็กๆ แต่บางทีมันก็มีปลาบางชนิดพึ่งพาอาศัยหลบภัยอยู่ในตัวแมงกะพรุนไม่ต่างกับดอกไม้ทะเล และในที่สุดมันถูกกินโดยเต่าทะเล ปลาทูน่า นกเพนกวิ้น ที่เป็นผู้ควบคุมปริมาณแมงกะพรุนอีกที 

ถ้าไม่มีเต่าก็มีแมงกะพรุน(มากเกินไป) ถ้าไม่มีแมงกะพรุนก็อาจไม่มีเต่า(เพราะไม่มีอะไรให้กิน) 

ในบางวันที่มีแมงกะพรุนตัวใหญ่ว่ายน้ำไปเรื่อยๆ ก็ดูเพลินตาดี แต่วันดีคืนดี ทั่วทะเลก็มีแมงกะพรุนตัวเล็กๆ เต็มไปหมด ปรากฏการณ์แบบนี้มักเกิดขึ้นคู่กับ “แพลงตอนบลูมมิ่ง”

เมื่อฝนตกหนัก น้ำจืดไหลลงทะเล พัดพาเอาสารอินทรีย์มาเป็นอาหารของแพลงตอนในทะเล ลำพังน้ำจืดจากแผ่นดินใหญ่ก็มีสารอินทรีย์มากแล้ว แต่น้ำเสียที่ไม่ผ่านการบำบัดยิ่งทวีปริมาณสารอินทรีย์จนเกินพอดี และเมื่อมีสารอินทรีย์ลงทะเลมากเกินไป แพลงตอนในทะเลก็มีเยอะขึ้น แมงกะพรุนก็เยอะขึ้นจนเต่าก็กินไม่ไหว บางทีถ้าแมงกะพรุนมากเกินไปก็อาจจะแย่งอาหารปลาชนิดอื่นจนเสียสมดุล

สิ่งมีชีวิตทั้งหลายในโลกต่างมีความสัมพันธ์กัน แมงกะพรุนก็เช่นกัน มันเป็นสิ่งที่อยู่คู่โลกมานานมาก และคงอยู่คู่โลกต่อไปอย่างสุขสงบ ถ้าเรายังรักษาสมดุลของแมงกะพรุนในธรรมชาติเอาไว้ได้./